مقدمه

رسانه ها در عصرارتباطات و اطلاعات یکی از مهم ترین ابزارهای دسترسی به اهداف تلقی می شوند. از این رو بعد از جنگ جهانی دوم استقبال وافری از رسانه ها صورت گرفت و سازمان های ارتباطی همراه با مقوله مدیریتآن هم از طریق مطالعه و پیدا کردن قواعد، تشکیل شد. علم مدیریت، علم استفاده از منابع محدود برای رسیدن به خواسته های نامحدود است، باید در ابتدا خواسته ها را بشناسیم و اطلاعات وسیعی از داده ها و نیازهایمان به دست آوریم. مدیریت رسانه بحثی ضروری است که در عین بهره گیری از نظریه های مدیریت و رسانه جایگاه مستقلی می یابد
اتولربینکر، در ارتباطات اقناعی، رسانه های ارتباطی را مسیرهایی می داند که از طریق آنها پیامی به مخاطبان می رسد. با این مفهوم، رسانه باید تا حد مطلوب به مثابه گذرگاهی بی مقاومت برای پیام ها عمل کند. پس، رسانه می تواند رادیوو تلویزیون، روزنامه و مجله و هر مسیر ارتباطی برای کسب خبر باشد. بحث جدیدی که کارشناسان ارتباطات به آن می پردازند مدیریت رسانه ای است. مدیریتی که افراد با توجه به معنا و تعریف مدیریت و اداره رسانه برعهده می گیرند. این مدیران باید، علاوه برداشتن هنر مدیریت، هنر انتقال و اقناع را داشته باشند.

تعریف رسانه

یکی از عناصر بسیارمهم درفرایند ارتباط ، رسانه است . رسانه درلغت به معنای واسطه یا وسیله یا رابط دوچیز است ودرمعنای عام وسیله نقل وانتقال اخبار ،پیام ها واطلاعات است .(کرم پور.شکوفه،1390)
 رسانه در اصطلاح وسيله اي براي نقل و انتقال اطلاعات، ايده ها و افكار افراد يا جامعه؛ و واسطه عيني و عملي در فرآيند برقراري ارتباط است. و اكنون آن چه مصداق اين تعريف است وسايلي همانند: روزنامه ها، مجلات، راديو، تلويزيون، ماهواره، اينترنت و.. مي باشند.( روانشناسي اجتماعي كاربردي. ترجمه فرهاد ماهر 1376)
حتی دریک ارتباط دوطرفه نیز ما ازابزارهای رسانه ای خود ، همچون گوش وچشم و.... به جهت انتقال اطلاعات ومفاهیم به نحو شایسته ای استفاده می نمائیم . حال اگر هرکدام ازاین ابزارها دچار مشکل بوده ونتواند مفاهیم واقعی را که مد نظر در اطلاعات می باشد منتقل نماید این رسانه به درستی نتوانسته است کارایی واثربخشی خودرا داشته باشد وعملا در اجرای وظایف خود دچار مشکل شده است .